روش کار او در تصحیح متون و فراهم آوردن تعلیقات علمی، قدرت استنباط و ژرف‌کاوی و نقد روایات تا رسیدن به نتایجی روشن و پربار در تصحیح و تعلیق آثار گرانباری همچون برزونامه، شیرازنامه و مجمل‌التواریخ و القصص از محوری‌ترین ویژگی‌های این دانشمند فقید است.
مقالات علمی او نیز آینه‌ای از کوشش و جوشش ذهن جستجوگر و اطلاعات گستردۀ اوست که همچون نوشته‌های روشنگرانۀ بزرگانی چون استاد مجتبی مینوی، استاد دکتر زرین‌کوب و استاد دکتر شفیعی کدکنی و امثال این بزرگان برای همیشه قابل استفاده، بلکه در باور نگارنده دارای درس‌های آموزنده‌ای است که برای اهل ادب و تاریخ و فرهنگ بسیار مفید و راهگشا است.
استاد نحوی از روزگار دانشجویی بسیار اهل مطالعه و تتبّع بود. گاه چند هفته در یک نکته تأمل و پرسش می‌کرد. بسیار فروتن و وارسته و در عین حال بلندهمّت و دورپرواز بود، شاید برای سی سال دیگر برنامه داشت. خصوصاً در زمینه‌ی تصحیح مجدد و علمی بسیاری از متون ارزشمند علمی و ادبی، او چنان در راه و رسیدن به هدف‌های متعالی خود گرم‌رو بود که حتّی از سلامتی و وضعیت بدنی خود غافل بود.
دریغا که مهلت نیافت و جامعۀ علمی و دانشگاهی از برکات بیشتر او بی‌نصیب ماند.
دکتر محمدیوسف نیری
استاد بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز
